دیوونگی محض بر تو مبارک

من بارها و بارها این حالت رو تجربه کردم
منظور من از این نوشته در حال حاضر
_دوس داشتن_ هست

تصور کن
غیر قابل دسترس ترین کسی که سالهاست تو قلبت زندگی می کنه و خودت و روزگارت رو خو دادی به دوس داشتن و دیدن هرروز اش

انقد این پروسه دوس داشتن و آرزوی دیدن هرروزه ش برات تکرار شده و در ضمیرناخودآگاهت به ضمیر خودآگاهت(کاملا خودآگاهت)منتقل شده
که انگار از اون سالها شاید صد سال می گذره...

قلبت به این روند عادت کرده
عادت محض....

اگه اون نفر خاص زندگیتون رو کنارتون داشته باشید
و هنوزم قلبتون اون عادت همیشگیش رو از بر باشه

حتی اگه کنارش آرامشی خاص داشته باشی
و یا حتی دستای گرمش قلبت رو گرم کنه

باز هم قلبت عادت دیرینه ش رو نتونسته فراموش کنه
کنارش آرومی....اما باز هم دلت دنبال دوس داشتنای پیله ای که هنوز پروانه نشده....
توی چشم های تو ردپای خودشو می بینی اما
هنوزم چشمای دلت تمام خیابون ها رو می گرده تا اونی که چشمت رو تصاحب کرده رو ببینه
حتی شده برای لحظه ای.....

استاد منطق دلت می گه که کنارته
محکم روی تخته میزنه تا حواس پرتت رو. یه کمی شاید بتونه جمع و جور کنه
و داد میزنه اونی نقش چشمای تو رو برداشته و قاب عکس خودشو زده به دیوار چشات
الان کنارشی

دل با استاد منطق میونه خوبی نداره
و میری سراغ استاد عشق

استاد عشق
دست زیر چونه گذاشته و شما دو تا رو از پنجره اتاق پاییزیش نگاه می کنه
و لبخندی به لب داره

اون میدونه که عشق همسایه دیوار به دیوار توا
خیلی راحت خودنویسش رو برمیداره و می نویسه
دیوونگی برای تو تا ابد مجازه
و فک کردن به اون آدمی که کنارته و  از خودش و بودنش دوباره خودشو طلب می کنی
برای تو تا همیشه مجازه
این آخر دیوونگیه
دیوونگی محض بر تو مبارک

نویسنده:

مریم